آسمان، میدان نبرد اساطیر
آسمان، واژه‌ای است شاید در نگاه اول آنقدر لطیف، که بتوان آن را بر دخترکی ظریف نام نهاد. شاید کمتر کسی گمان بَرَد که آسمان در اوستایی به معنای سنگ است. سنگی آنقدر سخت که گوهر آن را از خُمآهن (فلز گداخته یا سنگی به غایت سخت و تیره) بدانند و در استحکام آن را به الماسِ نر (پولاد) تشبیه کنند.